O nas, od środka – poznajcie naszych pracowników, ich historie, pasje i drogę zawodową w Smulders Projects Poland.

Cześć! Mam na imię Rafał, pochodzę z Łęknicy. Interesuję się wieloma rzeczami – lubię grać w piłkę nożną, koszykówkę i siatkówkę. Poza tym pasjonuję się popkulturą, grami komputerowymi, filmami (ale nie serialami!) oraz technologią i komputerami – mam nawet podstawy programowania.

Mieszkam niedaleko, więc lokalizacja była dużym plusem – mam tylko 15 minut pieszo do pracy. Dowiedziałem się, że firma szuka pracowników, bo mój tata rozmawiał ze znajomym, który tu pracuje. Zgłosiłem się, bo przyciągnęła mnie możliwość rozwoju – firma finansuje uprawnienia na suwnicę, wózek widłowy czy podnośniki.

To moja pierwsza poważniejsza praca. Na początku był stres – żeby niczego nie zepsuć, nie podpaść – ale szybko minął. Zaskoczyło mnie, jak duży nacisk kładzie się tu na bezpieczeństwo. Wcześniej pracowałem dorywczo i nikt na to nie zwracał uwagi. Tutaj ludzie są pomocni – jak czegoś nie wiedziałem, to sami podchodzili i pomagali. I tak jest do dziś. Najtrudniejsze? Wstawanie na pierwszą zmianę! Ale dzięki temu mam czas po pracy np. na piłkę nożną.

Zaczynałem od szlifowania elementów stalowych. Po około 7 miesiącach zdobyłem uprawnienia na suwnicę i zacząłem transportować elementy między stanowiskami. W kwietniu 2025 zacząłem się uczyć obsługi ręcznej wypalarki plazmowej, a od maja pracuję na niej samodzielnie. Pomagam też kolegom z zagranicy, bo znam angielski. Sam zgłosiłem pomysł, żeby przyspieszyć proces wypalania – i dzięki temu zaproponowano mi szkolenie. To dla mnie ważne, bo lubię się rozwijać i zdobywać nowe doświadczenia.

Najtrudniejsze nadal jest wstawanie na pierwszą zmianę. Ale ogólnie – moje życie wcześniej było nudne, a teraz robię ciekawe rzeczy. Mam ADHD i ta praca bardzo dobrze na mnie działa – jest dynamiczna, różnorodna i daje mi satysfakcję.

Każdy jest inny, ale u nas jest dobra atmosfera, możliwość rozwoju i elastyczność. Płaca też nie jest zła – mój tata pracuje w Niemczech, ale dojazdy zajmują mu 1–1,5 godziny w jedną stronę, więc wcale nie wychodzi tak kolorowo. U nas wdrożenie do pracy jest dużo lepsze – nie trzeba mieć od razu wszystkich uprawnień, można się ich nauczyć na miejscu. Ludzie są mili, nie ma wrogości. A jak trzeba zamienić zmianę – nie ma problemu.,

Chcę w końcu zdać prawo jazdy! Nie lubię za bardzo planować, bo często bywało rozczarowanie – wolę żyć chwilą. Ale chciałbym kiedyś zostać specjalistą, może nawet mistrzem. Fajne jest to, że mamy jasno rozpisane etapy rozwoju – wiem, co muszę zrobić, żeby awansować.

Bezpieczeństwo, różnorodność kulturowa, profesjonalizm.

Bardzo dziękuję! To była przyjemność podzielić się moją historią – i naprawdę cieszę się, że mogę być częścią tej firmy. Już teraz widzę, jak wiele się nauczyłem i jak bardzo zmieniło się moje podejście do pracy.

Mam nadzieję, że dalej będę mógł się rozwijać, zdobywać nowe umiejętności i dzielić się tym z innymi. A jeśli przy okazji uda mi się kogoś zainspirować – to będzie dla mnie największa nagroda.